Peter S. Visser

Cijfers zoals in het Compendium voor de Leefomgeving[1] laten zien dat in vergelijking met de periode 1970-2000, waarin veel verbeterde, daarna de bescherming en verbetering van het milieu stagneert. En er hebben zich ook nog nieuwe problemen volop aangediend.

Vanwege een nieuwe functie als interim-directeur bij VVM netwerk van milieuprofessionals[1] heb ik mijn zo geliefde htc P3300[2] uit 2007 omgewisseld voor een Fairphone. Kortom, ik ben weer helemaal smart gegaan, want anders kan ik niet eens meer op het werk inloggen. U begrijpt dat ik het afgelopen weekend vooral heb zitten leren om met alle (nou ja, de meest belangrijke) mogelijkheden om te gaan. En daarbij is me wel wat opgevallen.

Agressie is een groot probleem in het openbaar vervoer zo krijgen we regelmatig via de media te horen[1]  en ik kan me daar van alles bij voorstellen. Vervoersbedrijven proberen dan ook hun personeel zo goed mogelijk te trainen in het omgaan met klanten, zo merkte ik afgelopen week weer in een overleg met een ov-bedrijf. Daar was ook wel ruimte voor heb ik wel eens bedacht, een paar voorbeelden.

Vandaag op het Offerfeest voor moslims[1] laat verantwoordelijk minister Dilan Yesilgöz weten dat politieagenten in uniform definitief geen hoofddoekjes, kruisjes of keppeltjes mogen dragen. Ze zal de kledingvoorschriften laten aanpassen[2]. Dit lijkt allemaal heel redelijk, maar is het toch niet helemaal.

Waar Nederland zelf wat doorploetert over wat voor crisis dan ook, wordt steeds duidelijker dat we het vooral van de EU moeten hebben om wel iets te doen.

Het zal u niet ontgaan zijn dat de VS weer eens in een politieke discussie zitten over het federale schuldenplafond. De huidige grens van ruim 31 biljoen dollar werd op 19 januari bereikt en daarom zou vanaf vandaag de federale overheid in de VS niet meer automatisch aan alle betalingsverplichtingen kunnen voldoen. Dus wordt nu voor de ruim honderdste keer eenzelfde toneelstukje opgevoerd.

Afgelopen dinsdag had ik vanaf 17.30 uur een bijeenkomst in Utrecht en zoals wel vaker besluit ik dan wat eerder te gaan om ook nog een museum te bezoeken. Ik kon niet echt iets vinden waar ik per se naartoe wilde, dus werd het een beetje in arren moede het Catharijneconvent[1] met de tentoonstelling ‘Ode aan Antwerpen’. Naar aanleiding daarvan moet me toch echt iets van het hart.

Gisteren was ik in Amsterdam naar de viering van Europe Day of Europadag, georganiseerd door de European Cultural Foundation[1]. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat deze dag nog niet de harten heeft gestolen in Nederland, maar tijdens de viering ervan met mensen uit heel veel verschillende Europese landen, besefte ik weer eens goed hoe Europees ik me eigenlijk ook voel.

Op het gevaar af er te vaak over te beginnen, wil ik toch een reflectie geven over mijn eerste openbare optreden als Peter Sjarde de muzikant gisteravond in PX te Volendam. Al is het maar om wat tips te geven voor anderen die voor het eerst gaan optreden. En dan zal ik niet ingaan op het voor de hand liggende punt dat je je uiteraard zo goed mogelijk moet voorbereiden.

Wie mij kent zal weten dat ik een ruimhartige opstelling heb naar mensen die op weg gaan om een uitzichtloze situatie in hun eigen land te ontvluchten[1]. Vaak is dat een grote stap, ook voor je achterblijvende familie en wachten er na een gevaarlijke reis[2] vele jaren van uitbuiting[3] in de hoop uiteindelijk toch je situatie zo te kunnen verbeteren dat je wat voor de achterblijvers kunt doen[4].