Gisteren was ik in Amsterdam naar de viering van Europe Day of Europadag, georganiseerd door de European Cultural Foundation[1]. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat deze dag nog niet de harten heeft gestolen in Nederland, maar tijdens de viering ervan met mensen uit heel veel verschillende Europese landen, besefte ik weer eens goed hoe Europees ik me eigenlijk ook voel.

Op het gevaar af er te vaak over te beginnen, wil ik toch een reflectie geven over mijn eerste openbare optreden als Peter Sjarde de muzikant gisteravond in PX te Volendam. Al is het maar om wat tips te geven voor anderen die voor het eerst gaan optreden. En dan zal ik niet ingaan op het voor de hand liggende punt dat je je uiteraard zo goed mogelijk moet voorbereiden.

Wie mij kent zal weten dat ik een ruimhartige opstelling heb naar mensen die op weg gaan om een uitzichtloze situatie in hun eigen land te ontvluchten[1]. Vaak is dat een grote stap, ook voor je achterblijvende familie en wachten er na een gevaarlijke reis[2] vele jaren van uitbuiting[3] in de hoop uiteindelijk toch je situatie zo te kunnen verbeteren dat je wat voor de achterblijvers kunt doen[4].

Rond 1 mei verschijn ik als Peter Sjarde met mijn muziek op alle belangrijke streamingplatforms. Enige vrijheid in dit alles heb ik wel, want hoewel het hier vooral over geld zal gaan is dat voor mij juist niet de reden om met muziek bezig te zijn. Financieel ben ik zogezegd voldoende binnen. Mij gaat het om meer te doen met mijn songs en daar heb je ook wel enig bereik en daarmee bekendheid voor nodig. Dus kun je simpelweg niet meer om streamingdiensten heen. Bij mij komt dan ook gelijk de vraag op in wat voor wereld ik me hiermee begeef.

Twintig jaar (en tien dagen) geleden begon de grote doorbraak van Pim Fortuyn in Rotterdam[1] en de LPF zou het daarna helemaal gaan maken[2], toch? Vier jaar later begon de PVV[3], die in 2010 zeer succesvolle verkiezingen had[4] en het nu wel eens zou gaan maken[5]. Vier jaar geleden kwam FvD als grootste partij uit de bus[6] en waar zijn die nu na alle ophef en wanprestaties?

Volgende week woensdag zijn de Provinciale Statenverkiezingen en het wordt tijd voor een advies om tot een goede stembepaling te komen. Ja, ik weet dat het ook Waterschapsverkie-zingen zijn, maar die zijn toch een tikje minder politiek belangrijk, dus ik laat die er hier (grotendeels) buiten.

Het kan u haast niet ontgaan zijn dat Noord-Brabant tot nader order geen vergunningen meer afgeeft voor projecten die leiden tot meer stikstofuitstoot in Natura 2000-gebieden.

In Amsterdam is Shula Rijxman (D66) al na acht maanden opgestapt[1]. Geen idee of u haar kent, maar zij was trots door D66 hier binnengehaald als wethouder nadat zij stopte als bestuursvoorzitter van de NPO[2].

Het zal u uiteraard niet ontgaan zijn dat er een forse aardbeving met naschokken is geweest in Turkije en Syrië[1]. Deze regio is nogal aardbevingsgevoelig, zo zijn er vorig jaar meer dan 22.000 gemeten, uiteraard vooral kleine[2]. Het gebied ligt op de Anatolische plaat, tussen drie grotere aardplaten in, die altijd in beweging zijn. Vanuit het zuiden drukken de Arabische en Afrikaanse plaat ertegenaan, waardoor de Anatolische plaat tegen de Euraziatische plaat wordt geperst. Door deze druk verschuift de Anatolische plaat, waardoor er eens in de zoveel tijd ook zo’n grote aardbeving is[3].

Er zijn al vele duizenden slachtoffers gevonden. Men probeert de noodhulp steeds meer op gang te brengen en volgende week is hier in Nederland een grote televisieactie[4]. Allemaal heel nodig dat dit gebeurt, maar er zijn ook wel kanttekeningen hierbij te maken.

Begin deze week was nogal uitgebreid in het Britse nieuws dat een op de tien kinderen als ze negen jaar oud zijn naar pornografie gekeken heeft. Dit, volgens een in de pers verontrustend genoemd nieuw onderzoek[1] onder verantwoordelijkheid van de kindercommissaris voor Engeland Dame Rachel de Souza[2]. Uit het rapport bleek ook dat een kwart van de leerlingen in hun laatste jaar van de basisschool al eens porno heeft gezien.