dinsdag 26 oktober
Hoewel ik regelmatig over de coronapandemie schrijf en ook over de noodzakelijke maatregelen ertegen, moet ik tegelijk zeggen dat ik het niet zo’n belangrijk onderwerp vind. Dat klinkt wellicht raar dan, maar het is allemaal zo duidelijk. Waar het door komt (het is een virusziekte) en wat je moet doen om besmetting ermee te voorkomen (afstand houden, liefst buiten elkaar ontmoeten, anders goed ventileren en toch zoveel mogelijk ergens anders dan thuis binnen een mondkapje dragen). En ja, het is ook nog eens vrij duidelijk hoe we het als samenleving echt beheersbaar maken, door te vaccineren. Uiteraard moeten alle maatregelen die we ertegen nemen ook gehandhaafd worden en ik weet dat dit in Nederland gauw een stap te ver is. Maar dat geldt voor meer landen; je ziet vaak dat populistische leiders grote moeite hebben om hun bevolking consequent aan te pakken wat dit betreft. Liever houden ze het leuk voor de mensen, maar daar heeft een virus geen boodschap aan[1].
Waarom schrijf ik er dan regelmatig over?
Voor mij is corona vooral een generale repetitie voor als we de klimaatcrisis serieus gaan nemen. Die lijkt dan wel ingewikkelder en veel ingrijpender, maar tegelijk weten we daar al veel en veel langer hoe het zit[2]. Het is de menselijke uitstoot van broeikasgassen die de gemiddelde temperatuur op aarde omhoog brengt en daarmee een zeespiegelrijzing en weersverextreming die ons menselijk bestaan op aarde behoorlijk bedreigt. Net als bij corona is ook daar een tegenbeweging ontstaan die geen ander doel kent dan de wetenschappelijke hoofdboodschap alleen maar onderuit te halen, met alle mogelijke middelen[3]. Het lijkt daardoor alsof de wetenschap er bij klimaat nooit helemaal uit was, maar dat is niet waar. Sinds het IPCC in 1988 is opgericht is wel duidelijk geworden dat er in de wetenschap vrijwel geen twijfels zijn over de oorzaak, de gevolgen en wat we aan het klimaatprobleem moeten doen[4].
Overigens is klimaatontkenning momenteel blijkbaar ingeruild voor corona-ontkenning, want ik lees er eigenlijk nooit meer over. Nou ja, de weersextremen van de afgelopen jaren hebben dan ook wel geholpen[5]. Tegelijk hebben we ook hierbij keer op keer gezien dat populistische leiders die herkozen willen worden niet doorpakken wat klimaatmaatregelen betreft en hooguit mondjesmaat iets doen, wat de kern van het probleem niet aanpakt. Dus zijn we gekomen waar we nu staan: recordhoge CO2-niveaus in de atmosfeer, grote klimaatproblemen en alleen maar nog meer tijdsdruk om tot klimaatneutraliteit te komen. Wil Parijs gehaald worden dan is 2050 eigenlijk al te ver weg en moet het 2040 worden[6].
Onvoorstelbaar inderdaad en ik weet ook wel dat ik nu hoopvolle woorden over de komende COP26-klimaattop[7] moet schrijven. Zo heeft zelfs Australië nu uitgesproken om tot klimaatneutraliteit in 2050 te komen[8]. Jammer alleen dat ze dat niet gaan vastleggen. En dat zie je wel vaker. Mooie woorden, maar ook na Parijs is de uitstoot alleen maar fors gegroeid. Als individu kun je maar zeer beperkt iets doen en dan moet je vooral het stemmen op de juiste partijen serieus gaan nemen. Daar lijkt het nog wel wat aan te ontbreken. We zullen het dus moeten zien, maar de vooruitzichten op een echt bindend akkoord na COP26 met sancties voor de overtreders ervan zijn niet geweldig en dat geeft zelfs de gastheer toe[9].
Kan het altijd nog meevallen zeggen we dan maar optimistisch ……
[1] https://edition.cnn.com/2021/04/26/world/meanwhile-in-america-populism/index.html
[2] Zie deze film uit 1958 https://www.youtube.com/watch?v=x1ph_7C1Jq4 vanaf 50.12
[3] https://webshop.mgmc.nl/9789078171225.html
[5] https://klimaatveranda.nl/2021/07/21/overstromingen-in-limburg-duitsland-en-belgie-door-extreem-zware-buien/
[6] https://nos.nl/artikel/2401896-klimaatwetenschappers-nul-uitstoot-in-2050-is-te-laat
[8] https://nos.nl/artikel/2403153-australie-komt-toch-nog-met-klimaatdoel-co2-neutraal-in-2050
[9] https://www.theguardian.com/environment/2021/oct/25/boris-johnson-says-chances-of-cop26-success-are-touch-and-go
0 reacties
1 pingback