Afgelopen dinsdag had ik vanaf 17.30 uur een bijeenkomst in Utrecht en zoals wel vaker besluit ik dan wat eerder te gaan om ook nog een museum te bezoeken. Ik kon niet echt iets vinden waar ik per se naartoe wilde, dus werd het een beetje in arren moede het Catharijneconvent[1] met de tentoonstelling ‘Ode aan Antwerpen’. Naar aanleiding daarvan moet me toch echt iets van het hart.
Niet voor het eerst verbaas ik me erover dat we elkaar in de grotemensenkunstwereld wel heel erg lopen te vermaken met wat ik maar heel oneerbiedig oude meuk ga noemen. Uiteraard was ook dit op zich weer een mooie tentoonstelling, maar het stoort me wel eens dat de kunstliefhebber vooral op komt draven voor meer van hetzelfde. Zo’n Vermeertentoonstelling[2] zal ongetwijfeld alle records breken, maar als je eerlijk bent is het ook wel een beetje een aaneenschakeling van dezelfde, betrekkelijk vergelijkbare composities.
Klassieke muziek idem dito. Ook daar vooral een hele rij gouwe ouwe[3] en met opera en ballet is het toch vaak niet anders, hoewel bij daar ook nog wel eens wat nieuws te vinden is. Maar toneel is waarschijnlijk de echt grote uitzondering hierop, daar kun je over het algemeen heel wat nieuwe stukken vinden[4]. Dus op zich leuk hoor dat Der Rosenkavalier[5] met Viotti zo veel – en door hem ook jonger[6] – publiek trekt. Mijn probleem is echter dat je het daar als nieuwe componist of andere kunstenaar niet mee redt. Populaire muziek is hetzelfde verhaal in de publieke omgeving, dat is toch vooral Top 2000-muziek geworden.
Waarom zeur ik hier nou over?
Ik geef toe dat ik er ook wat tegenaan kijk vanuit het perspectief als beginnend muzikant[7]. Het opent nog meer mijn ogen voor gedrag dat ik tot nu ook al wat apart vond. We leveren elk jaar flink wat kunstenaars[8], muzikanten[9] en andere cultureel geschoolden af, die we vervolgens nauwelijks kansen op betaald werk geven als ze zelf iets componeren of maken[10] en daarbinnen hebben popmusici het nog eens extra moeilijk[11]. Je mag je afvragen waarom we dit als samenleving allemaal doen, als we tegelijk voor de echte producten die zij opleveren nauwelijks oog hebben. Het meest moderne dat in het klassieke genre vaak nog wel breed gewaardeerd wordt is meestal al (ruim) meer dan een eeuw oud, zoals werk van Stravinsky[12], Monet[13] of Van Gogh[14]
Uiteraard wil ik hier niet de smaakpolitie uithangen en iets verbieden waar mensen blijkbaar veel plezier aan beleven. Maar ik wil wel vragen om jezelf toch ook eens een beetje te blijven uitdagen en ook kunst, muziek, ballet of wat dan ook van nu op te zoeken en je daarbij open te stellen voor verrassingen en verrijkingen die je met de zoveelste tentoonstelling of concert binnen je oude, vertrouwde smaakpalet gemist zou hebben. Geloof me, dat overleef je altijd echt wel, ook als het onverhoopt eens heel erg tegenvalt.
En in dat laatste geval heb je zeer zeker weer echt een verhaal erbij!
[1] https://www.catharijneconvent.nl/
[2] https://www.rijksmuseum.nl/nl/zien-en-doen/tentoonstellingen/vermeer
[3] https://www.concertgebouw.nl/concerten-en-tickets
[4] https://ita.nl/nl/episodes/programma-seizoen-23-24/2423666/
[5] https://www.operaballet.nl/de-nationale-opera/2022-2023/der-rosenkavalier
[6] https://www.linda.nl/persoonlijk/chef-dirigent-lorenzo-viotti-gebroken-hart/
[7] https://petersvisser.nl/muziek-door-peter-sjarde/
[8] https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/rapportages/2021/monitor-kunstenaars-en-andere-werkenden-met-een-creatief-beroep-2021?onepage=true
[9] https://www.mijnzzp.nl/Branche/673-Artiesten-en-entertainment
[10] https://nl.indeed.com/carrieregids/baan-vinden/wat-is-culturele-sector
[11] https://vnpf.nl/content/uploads/2023/01/de-kloof-tussen-inzet-en-inkomsten-van-popmuzikanten-berenschot-16-januari-2023.pdf
[12] https://www.classicstogo.nl/features/het-meesterwerk-le-sacre-du-printemps/
[13] https://www.kunstkopie.nl/a/claude-monet-schilderij.html
[14] https://www.vangoghmuseum.nl/nl/bezoek/tentoonstellingen/van-gogh-in-auvers-sur-oise
Geef een reactie