donderdag 3 maart 2022
In de week van de Oekraïne-oorlog en het tweede deelrapport van het IPCC[1], dat nogal onheilspellend laat zien hoe klimaatverandering en het steeds vaker voorkomen van extreem weer ernstiger gevolgen heeft voor mens en natuur dan eerder gedacht[2], toch een ‘klein’ onderwerp voor deze column. Om de simpele reden dat dit kleine onderwerp mijzelf overkomen is en daarmee wordt het vanzelf een groter onderwerp.
Op weg naar mijn afspraak met een KNO-arts in het OLVG-West rij ik op het Weteringcircuit met mijn fiets in de tramrail en ga flink onderuit. Een behoorlijke beginnersfout voor iemand die hier al 45 jaar fietst. Zo zie je maar, een ongeluk zit toch echt in een klein hoekje. En hoewel in alle steden waar trams rijden de rails een grote veroorzaker zijn van fietsongelukken[3], is dit ook niet zomaar opgelost[4].
Uiteraard probeerde ik of ik weer verder kon, maar ik kon niet meer op mijn rechterbeen staan. Als een dronken tor hield ik me aan een verkeersbord vast om niet gelijk weer om te vallen. Ik ging dus maar tegen de paal van dat bord aanzitten. Inmiddels waren er mensen gestopt, die een ambulance belden. Het duurde even voor die kwam, maar mijn fijne helpers bleven bij mij en ik was gelukkig verder ook helemaal bij bewustzijn (gebleven).
Het ambulancepersoneel had de diagnose snel gemaakt, het leek ze duidelijk een gebroken rechterheup. Dit verraste me wel, want hoewel ik mijn rechterbeen nog steeds niet kon bewegen, voelde ik toch ook niet ontzettend veel pijn. Iets wat je dan wel zou verwachten. Maar goed, met zo’n 16.000 heupfracturen per jaar en een groeiend aantal bij jongere ouderen zoals ik, kan het uiteraard wel[5].
Dus ik werd kordaat de ambulance ingeschoven en naar het BovenIJ-ziekenhuis gebracht en werd zo één van de 130.000 jaarlijkse ambulanceritten in deze omgeving[6]. Onderweg belde ik mijn vrouw om te vertellen wat er aan de hand was en om haar mijn afspraak af te laten zeggen. Ik wilde niet bij die gemiddeld vier procent wegblijvers zonder afmelding terecht komen[7] .
Het was druk op de Spoedeisende Hulp[8], maar toch kwamen er meteen drie mensen naar mijn bed, die dezelfde conclusie trokken, juist ook omdat ik nog steeds mijn rechterbeen niet kon bewegen. Ik vertelde dat ik met mijn kruis hard op de stang was gevallen, dus wellicht zou dat de beenzenuwen ook uitgeschakeld kunnen hebben. Maar dan nog, er moet toch een röntgenfoto gemaakt worden. Na een halfuurtje kwam de arts, die vertelde dat de heup gelukkig niet gebroken was. Inmiddels kon ik mijn been ook weer wat bewegen, maar wel was mijn rechterenkel fors opgezet en deed mijn rechterknie ook steeds meer pijn. Dus toch maar weer een paar foto’s, ja zo kom je wel aan de tien miljoen foto’s per jaar[9]. Maar ook nu gelukkig niets te zien dat gebroken was. Verder lichamelijk onderzoek leverde ook niets op, dus blijft het bij pijnlijke liezen en een ontzette knieband en enkelband. Later moet maar blijken hoe erg dit is qua ontzetting of inscheuring, vooraleerst valt het allemaal ontzettend mee.
Deze column wil ik dus zeker niet schrijven om zielig te doen, maar omdat ik erg onder de indruk geraakt ben van al de mensen op straat die hulp aanboden en voor al die fijne zorgmedewerkers die zich zo fantastisch over mij ontfermd hebben, hoe druk ze het duidelijk ook hebben. En er is geen onvertogen woord gevallen, terwijl we het er toch gauw over eens zijn dat dit alleen mijn eigen stomme schuld is geweest.
Dan besef je weer eens in wat voor fantastisch land wij tegelijk ook leven.
[1] Het rapport is het tweede in een reeks van drie. Het eerste deel, over de opwarming en de natuurwetenschappelijke onderbouwing, verscheen vorig jaar zomer. De belangrijkste conclusie was toen dat de huidige opwarming niet eerder is voorgekomen in ten minste duizenden jaren, en dat weersextremen fors zullen toenemen als er niet snel extra ingrijpende maatregelen worden genomen. Het derde en laatste deel over mogelijke maatregelen om de uitstoot snel te laten dalen, volgt later dit voorjaar.
[2] https://nos.nl/artikel/2419221-ipcc-gevolgen-klimaatverandering-steeds-erger-nu-razendsnel-aan-de-slag
[3] https://www.ad.nl/den-haag/levensgevaarlijke-tramrails-nekken-fietsers-we-bellen-elke-keer-112~a91b683d/
[4] https://www.fietsberaad.nl/Kennisbank/Tramrails-blijven-een-probleem-voor-fietsers
[5] https://www.vektis.nl/actueel/jongere-ouderen-breken-vaker-een-heup-dan-5-jaar-geleden
[6] https://ambulanceamsterdam.nl/organisatie/
[7] https://www.jeeves.nl/no-show-als-ziekenhuis-voorkomen/
[8] https://www.linda.nl/nieuws/binnenland/ziekenhuizen-sluiten-tijdelijk-spoedeisende-hulp/
Geef een reactie