Maandag 22 november 2021

Tja, nu is kernenergie ook hier de oplossing voor het klimaatprobleem, maar wat kan Frankrijk ons dan leren? Goed betaalartikel hierover vandaag in de Volkskrant[1], waar ik deze column bijna volledig op baseer. Dus alle eer naar die krant voor hun schokkende rapportage.

Ik heb er ook wel eens gewandeld en inderdaad wie wil weten hoe een land er uitziet dat draait op kernenergie gaat naar de Cotentin, het schiereiland aan het uiterste puntje van Normandië. In dit ruige natuurgebied[2] bevindt zich de Franse nucleaire driehoek: de kerncentrale van Flamanville, de afvalverwerkingsfabriek van Orano in La Hague, en de scheepswerf van Cherbourg waar nucleair aangedreven onderzeeërs worden gebouwd. Het is een van de meest geconcentreerde nucleaire zones van Europa. De kernindustrie is een banenmotor voor de regio, waar kleine gemeenten dankzij de opbrengsten genieten van een royaal aanbod aan bibliotheken en zwembaden.

Maar ja, het gevaarlijkste afval, zo’n 3 procent van het totaal, dat nog honderdduizenden jaren schadelijk is voor gezondheid en milieu[3] ligt nu tijdelijk opgeslagen, maar moet in de toekomst worden begraven in Bure, waar onder vijfhonderd meter klei een speciale ruimte wordt ingericht. Maar al met al wordt dat project nog volop betwist en ook nog nergens ter wereld is een definitieve berging voor hoogradioactief afval in gebruik!

De vraag is nu hoe de toekomst er uit moet gaan zien. Aan de kust in Flamanville is naast de twee bestaande reactors in 2007 begonnen met de bouw van een derdegeneratiereactor[4]. Deze moest in 2013 operationeel zijn, maar dat is door allerlei financiële- en veiligheidsproblemen uitgesteld naar 2023. De kosten zijn intussen geschat op 19 miljard euro, vijf keer meer dan oorspronkelijk begroot! Verder is de staat van de huidige kerncentrales zorgwekkend, zo waarschuwde kernfysicus en voormalig lid van het Franse Commissariaat voor Atoomenergie CEA Bernard Laponche in de Franse media. Toch wil men juist de bestaande centrales langer openhouden en de centrale van Tricastin was daarvoor als eerste aan de beurt.

Vorige week publiceerde Le Monde het schokkende relaas van een klokkenluider die als hoofd veiligheid had gewerkt in die centrale[5]. De man, zelfverklaard fan van kernenergie en jarenlang werkzaam in het management van het bedrijf, vertelt anoniem hoe incidenten te laat of niet werden gemeld en soms zelfs in de doofpot verdwenen om langer open te mogen blijven. Maar deze rapportages van Électricité de France zelf zijn nu juist essentieel in de garantie van veiligheid in de kerncentrales.

Hmm, wat maakt dit allemaal het toch moeilijk om echt voor kernenergie te zijn.

[1] https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/wat-kan-nederland-leren-van-frankrijk-kernenergieland-bij-uitstek~b1703de5/

[2] https://nl.france.fr/nl/normandie/lijst/schiereiland-cotentin

[3] https://www.milieucentraal.nl/klimaat-en-aarde/energiebronnen/kernenergie/#Waar-laten-we-radioactief-afval

[4] https://www.nucleairforum.be/thema/kerntechnologie-voor-dummies/de-4-generaties-kernreactoren

[5] https://www.lemonde.fr/podcasts/article/2021/11/17/nucleaire-les-revelations-d-un-lanceur-d-alerte-sur-la-centrale-du-tricastin_6102343_5463015.html

Deel deze column